بررسی مروری نقش عفونت‌های مایکوپلاسمائی در ایجاد ناباروری در انسان

  خانواده مایکوپلاسماتاسه باکتری­های بدون دیواره سلولی­اند که در میزبان­های مختلف مثل انسان، حیوانات، گیاهان و حشرات یافت می­شوند. مایکوپلاسماها از کوچک­ترین و ساده­ترین باکتری­هایی هستند که دارای زندگی آزاد بوده، اغلب فلور طبیعی مجرای ادراری – تناسلی مردان و زنان می­باشند و گونه­های بالقوه پاتوژنند. عفونت­های ناشی از مایکوپلاسما و اوره­آپلاسمای تناسلی می­تواند به ناباروری و نازایی منتهی شوند. توانایی و قابلیت چسبیدن این میکروارگانیسم­ها به سلول­های پوششی مجرای ادراری - تناسلی، اسپرم و اریتروسیت آن ها را قادر به ایجاد عفونت در دستگاه ادراری تناسلی انسان نموده است. این عفونت­ها اغلب بدون علامت بوده و تاثیرات منفی بر سلامت تناسلی خواهند داشت. تاثیر عفونت بر حجم، pH ، تحرک، مورفولوژی و تعداد اسپرم در مردان و عبور آن ها از کانال زایمان در زنان از عوامل مرتبط با ناباروری محسوب ­شود. امروزه آمارهای مختلفی از نواحی گوناگون جهان در مورد نقش عفونت­ها در ایجاد ناباروری موجود است که از 39 درصد در کشورهای پیشرفته تا 85 درصد در کشورهای آفریقایی متغیر می­باشد. همچنین میزان فراوانی اوره­آپلاسما در زوج­های نابارور (42 تا 95 درصد) بیشتر از زوج­های بارور (23 الی 25 درصد) گزارش شده است. در صورت عدم تشخیص، پیشگیری و درمان مناسب این عفونت­ها می­توانند به طور مستمر باقی مانده و منجر به عواقب خطرناکی مثل بیماری­های التهابی لگن و ناباروری گردند. لذا شناسایی این باکتری­ها در مردان و زنان نابارور فاقد علائم بالینی، از اهمیت بالایی برخوردار است و غربال­گری میکروبی برای زوج­های نابارور به خصوص در سنین جوانی ضروری به نظر می­رسد